خدا می بیند.


«وَ عِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لَا یَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ» نزد خدا کلیدهای غیب هست. خزانه‌های رزق خدا، علم خدا، کلیدش دست خداست که غیر از خدا کسی او را نمی‌بیند. «وَ یَعْلَمُ مَا فىِ الْبرَِّ وَ الْبَحْرِ» آنچه در خشکی‌ها و دریاها هست، خدا همه را می‌داند. «وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُهَا» هیچ برگی از درخت نمی‌افتد مگر آنکه خدا بداند. «وَ لَا حَبَّةٍ فىِ ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ» هیچ دانه‌ای در زمین نمی‌روید مگر اینکه خدا بخواهد. شما تصور کنید چقدر برگ از درخت می‌افتد و چقدر دانه سبز می‌شود. اصلاً جزء چیزهایی هست که در تصور ما هم نمی‌گنجد. «وَ لَا رَطْبٍ وَ لَا یَابِسٍ إِلَّا فىِ کِتَابٍ مُّبِینٍ» هیچ تر و خشکی نیست. در این عالم چیزی نیست مگر اینکه در سطح علم الهی، کتاب مبین، یا لوح محفوظ، یک مرتبه‌ای از علم الهی است، آنجا ثبت است.

اگر کسی این را باور داشته باشد که یک مولکول در این عالم جا‌به جا نمی‌شود، مگر اینکه خداوند متعال به آن اشراف و احاطه دارد. یک برگ از درخت نمی‌افتد. بعد آنوقت لحظه‌ای می‌تواند غافل شود از اینکه چشم مهربانی او را نگاه می کند. این اثرش همین است که بدان در سختی‌ها تو در چشم خدا هستی. از سنگین‌ترین جاهای عاشورا تیری بود که به گلوی علی اصغر خورد. اباعبدالله(علیه السلام) وقتی خواست خودش را آرام کند، گفت: خدایا آن چیزی که این حادثه را بر من آسان می‌کند این است که داری می‌بینی.

عارفی در نجف بود، شاگردش خواست ایران بیاید. گفت: در ذهن من چه باشد؟ گفت: در ذهنت دائم این باشد که چشمان خدا ناظر بر تو هست. «أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى‏» (علق/14) به هر حال این آیه خیلی اثر تربیتی دارد.

〖از بیانات حجت الاسلام عالی〗