? تا محرم…
ﺩﺭ ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺻﺒﺎﺡ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴّﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩر! ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻫﻞ ﻛﻮﻓﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻮ ﻏﺪﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ، ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺀﻯ ﺷﺮﻳﻔﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﺑﻤﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺣﺮﻡ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻜﺮّﻡ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺴﻰ ﻣﺘﻌﺮّﺽ ﺟﻨﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩر! ﻣﻦ ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻳﺰﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺿﺎﻳﻊ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺤﻤّﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻳﻤﻦ ﺑﺮﻭ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻣﺸﻮ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﺑﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻓﻜﺮﻯ ﻛﻨﻢ.
ﭼﻮﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻰ ﺗﺎﺑﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ. ﻭ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺎﻗﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩر! ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺮﺿﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎﺀﻣﻞ ﻛﻨﻰ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻠﻰ، ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﻯ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻡ ﺭﻓﺘﻰ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻯ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻛﺸﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﺪ، ﻣﺤﻤّﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍِﻧّﺎ للّه ﻭَ ﺍِﻧّﺎ ﺍِﻟَﻴْﻪِ ﺭﺍﺟِﻌُﻮﻥ، ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻋﺰﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰﺭﻭﻯ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺑﺮﻯ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭘﺲ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ.
? #منتهی_الآمال ، باب پنجم
【 السلام علیک یا اباعبدالله 】
آدم؛ وقتى که قصه ى تو را شنید،
آدم شد!
باید خودم را به روضهى حسین«علیه السلام» برسانم!
【 دلم مى خواهد آدم شوم 】
