حقیقت توسل چیست؟


ازآنجاکه هستی عالَم از خداوند است و ادامۀ آن و هر حرکت و نیرو و تغییری وابسته به او و ناشی از فیض اوست، خود برای اعطای فیض خویش، مجاری و اسبابی قرار داده است. بر همین اساس، خداوند اسباب و وسایلی برای تقرب و نزدیکی به درگاه خویش و برآوردن حاجات تعیین کرده و ما را امر به توسل به آنها کرده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ ابْتَغُوا اِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ» (ای مؤمنان، پروای الهی داشته باشید و به سوی او [توسل و] تقرب جویید.) دراین زمینه، روایات بسیاری نیز وجود دارد.

بنابراین، حقیقت #توسل به اولیای الهی، تمسک به اسباب و وسایل قرب به خداوند است. تمسک به اولیای الهی، به معنای اعتقاد به استقلال آنان از خداوند در تأثیرگذاری و برآوردن حاجات نیست؛ بلکه توسل به اولیای الهی با این اعتقاد همراه است که فقط خداوند است که مستقل و بی نیاز از غیر، در عالَم هستی تأثیر می‌گذارد. غیر از او تأثیرگذاری همۀ اسباب و وسایل، تحت قدرت و اراده و خواست خداوند و متکی به آن خواهد بود.

️با توجه به حقیقت توسل، ضرورت این کار برای ما آشکار می‌شود؛ زیرا عالَم هستی براساس نظام اسباب و مسببات استوار است و تمسک به اسباب و وسایل برای نیل به مقصود و تحصیل کمالات مادی و معنوی، لازمۀ این نظام است و خداوند نیز انسان را در مسیر کسب کمالات معنوی و قرب به درگاه خویش، امر به تمسک به وسایل، یعنی امر به توسل کرده است.