حقیقت توسل

با مطالعۀ مناظرۀ زیر که در فضایی خارج از ایران اسلامی روی داده است، می‌توانیم به چند سؤال پاسخ دهیم:

1. حقیقت توسل چیست؟

2. آیا توسل به اولیای خدا شرک است؟ با عقل پاسخ دهید.

3. آیا با مردن، رابطۀ انسان با دنیا قطع می‌شود و قدرت انجام دادن هیچ کاری ندارد؟

4. در منابع معتبر اهل سنت، چه شواهد انکارناپذیری برای اثبات حقانیت توسل وجود دارد؟

درآمد


توسل در لغت، به معنای مدد جستن از وسیله برای نیل به مقصود است. انسان برای رسیدن به مراد خویش، باید به اسباب و واسطه‌های فیض متوسل شود. ایجاد مزرعه‌ای آباد جز با شخم زدن زمین و کاشتن نهال و دادن آب و کود به مقدار مشخص و زمان معیّن امکان‌پذیر نیست. بر این اساس، توسل به معنای استفاده از اسباب، لازمۀ زندگی انسان در جهانی است که بر آن قانون اسباب و مسببات حاکم است. مقصود از توسل در اصطلاح مسلمانان، تمسّک جستن به اولیای الهی در درگاه خداوند، برای برآورده شدن نیازهاست. خداوند جهان هستی را براساس نظام اسباب و مسببات قرار داده است و فیض خود را فقط ازطریق مجاری و اسباب عطا می‌کند:« أبَی اللهُ أن یُجریَ الأَشیاءَ اِلّا بِالأسباب» بنابراین، انسان برای رسیدن به مقصود خویش، باید به اسباب و واسطه‌ها متوسل شود. همانطور که برای گرفتن وام ضامن می برید.