حجاب و پوشش حضرت زهرا سلام الله علیها

به پوشش اسلامی، نه فقط زنان، بلکه مردان نیز باید اهمیت دهند. در غیراین صورت، هرگز امنیت اخلاقی در جامعه تأمین نمی‌شود.
شخصی نابینا از حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها) اجازۀ ورود خواست. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خود را از او پوشانیدند. پیامبر(صلی الله علیه وآله) به او گفتند: «چرا خود را از او پوشاندی؛ درحالیکه او تو را نمی‌بیند؟» حضرت فاطمه(سلام الله علیها)پاسخ دادند: «ای رسول خدا، اگر او مرا نمی‌بیند، من که او را می‌بینم و او بوی مرا استشمام می‌کند.» پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمودند: «گواهی می‌دهم که تو پارۀ تن من هستی.»

حضرت زهرای اطهر(سلام الله علیها) در دوران حیات پدر، بیمار شدند. پیامبر(صلی الله علیه وآله) همراه گروهی از یارانشان به عیادت ایشان آمدند و اجازۀ ورود خواستند. حضرت فاطمه فرمودند: «ای پدر، نمی‌توانی بر من وارد شوی. زیرا عبایی بر تن دارم که هرگاه سرم را با آن بپوشانم، دو پایم آشکار می‌شود و هرگاه دو پایم را با آن بپوشانم، سرم پیدا می شود.» پس رسول خدا(صلی الله علیه وآله) عبای خود را پیچیدند و آن را سوی ایشان انداختند و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خود را با آن پوشاندند. آری؛ همین مسئله درس بزرگی برای زنان پیامبر شد که هیچگاه با لباس‌های خانه یا بی‌حجاب و بدون پوشش مناسب، دربرابر مردان ظاهر نشوند.

حضرت فاطمه(سلام الله علیها) آنقدر بر پوشش بدن تأکید داشتند که حتی برای پس از شهادت، حاضر نبودند اندامشان در دید تشییع کنندگان قرار گیرد. وقتی بیمار شدند، به اسماءبنت عمیس گفتند: «مرا بر روی تختی حمل نکنید که جنازه‌ام ظاهر و آشکار باشد.» اسماء گفت: «نه، به جانم قسم، برایت تابوتی می‌سازم، مثل آنچه در بلاد حبشه دیده‌ام.» حضرت درخواست کردند که آن تابوت را به وی نشان دهد. اسماء شخصی را فرستاد تا از بازار، شاخه‌های درخت خرما تهیه کند. سپس، تختی که نزدش بود، با آن شاخه‌ها به صورت تابوتی درآورد و این اولین تابوتی بود که ساخته شد. پس از ساخت تابوت، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) تبسمی کردند. به جز آن موقع، روزی نبود که ایشان خندان باشند.