? در مکارم اخلاق حضرت امام محمد باقر علیه السلام
▪️ ﺻﺎﺣﺐ (ﻛﺸﻒ ﺍﻟﻐﻤّﻪ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﻜﻪ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﺪﻯ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﻛﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ، ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ! پس ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻜﻨﻢ؟ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺒﺐ ﻣﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ، ﭘﺲ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻃﻮﺍﻑ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻛﻮﻉ ﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﺿﻊ ﺳﺠﺪﻩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
? #منتهی_الآمال ، باب هفتم ، فصل دوم
حالات کسی که امید رحمت و رستگاری دارد چگونه است؟