تنبلی ازدیدگاه قرآن

شک و تردید در خدا و یا آخرت موجب می‌شود شخص، کاهلی و تسامح و تنبلی را پیشه خود کند و با جان و مال به دفاع از دین خدا و آموزه‌های آن اقدام نورزد. (توبه آیه 45 و 46)

قرآن عامل دیگر تنبلی در افراد را در ثروت و رفاه زیاد ایشان می‌داند. برخورداری از ثروت و امکانات مادی موجب می‌شود که شخص از کارهای سخت و دشوار بگریزد به ویژه آن که کار ارتباط تنگاتنگی با جان و مال او داشته باشد و او رادر سختی جانکاهی قرار دهد. (توبه آیه 86)

از دیگر علل و عوامل تنبلی نسبت به آموزه‌های دینی، دنیاطلبی و دل خوش داشتن به زندگی دنیاست؛ از این رو شخص، حاضر نیست تا کارهای سختی را در پیش گیرد و از جان و مال خود مایه بگذارد. (توبه آیه 38 و 85).

در تحلیل قرآن کسانی که به دین اسلام، ایمان کاملی ندارند و یا منافق هستند گرفتار تنبلی می‌شوند و این گونه است که در نماز گزاردن (نساء آیه 142)، جهاد در راه خدا (آل عمران آیه 167 و 168) و امور دیگری که سخت و دشوار است و تنبلی می‌کنند.

قرآن به مومنان و منافقان و دیگرانی که در حوزه دین تنبلی و تکاهل می‌کنند هشدار می‌دهد که این گونه رفتار موجب حسرت و ندامت دیر یا زود می‌شود که راه گریزی از آن نخواهند داشت.

ندامت زود هنگام آن این خواهد بود که دشمنان برایشان چیره شوند و یا از بهره‌های مادی و معنوی آموزه‌ها و عمل به آموزه‌های قرآنی بی‌بهره بمانند و در آخرت نیز دچار خشم و عذاب الهی گردند. (نساء آیه 72 و 73)