سوره ای با یک تلنگر جدّی از روز حساب!

اِقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ. مٰا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اِسْتَمَعوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ . (انبیاء/1و2)

? حسابِ مردم به آنها نزدیک شده است ، امّا آنها در غفلتند و روی گردانند !
? هر یادآوری تازه‌ای از طرف پروردگارشان برای آنها بیاید، با شوخی و سرگرمی به آن گوش فرا می‌دهند .


اعمال و رفتار ما نشان میدهد که غفلت و بیخبری همه وجودمون رو فرا گرفته ?

چطور ممکن است !
آدم ایمان داشته باشد و اینکه حسابش نزدیک شده، و اینطور همه چیز را سرسری بگیرد؟


در آیه 97 همین سوره می‌فرماید که روز قیامت، خودِ مردم هم اقرار می‌کنند که در غفلت بودند :

وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کَفَرُوا یَا وَیْلَنَا قَدْ کُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ کُنَّا ظَالِمِینَ (97)

? وقتی وعده حقّ نزدیک میشود، و علائم قیامت آشکار می‌شود ، در آن هنگام چشمهای کافران از شدّتِ وحشت از حرکت باز می‌ماند .
? و می گویند: ای وای بر ما که از این روز در غفلت بودیم.
? بلکه ما ستمکار بودیم


️ پس قبل از اینکه از شدّت وحشت ، چشمهامون از حرکت بیفتد ، و پشیمان بشویم، خودمان از خواب غفلت بیدار بشویم .

️ ‌یادمان باشد
دنیا زنگ آخر نیست … زنگِ بعد حساب داریم

مواظب اعمالمان باشیم…

کسی نمیداند آخرین خداحافظی‌اش چه وقتی است؟