تقوای ظاهر و باطن.

اگر کسی شعارهای الهی یعنی نشانه های دین را احترام بگذارد و بزرگ بشمارد ، این نشان می دهد که تقوای قلب و پاکی باطن دارد . یعنی هر کس خداترس است و در باطنش از خدا حساب می برد ، به نشانه های دینی احترام می گذارد و اینها را آشکار می کند . درست خلاف حرف است که بعضی ها می گویند : باطن تو پاک باشد ظاهر را برای چه می خواهی .

می گویند مگر دین داری این است که موقع عزا پرچم سیاه بزنی یا ریش بگذاری یا حجاب داشته باشی یا اسم ائمه را روی بچه ات بگذاری . دینداری ظواهری دارد . باطن کسی که از خدا حساب می برد باید ظاهرش هم نشانه هایی داشته باشد . اگر شما تمام ظواهر را کنار بگذارید محتوا هم از دست می رود. پس کسی که دین دار است باید ظواهر دین خودش را آشکار بکند و این معنایش تظاهر نیست بلکه می خواهد نشانه های خدا را حفظ بکند و در ظاهر زندگی اش داشته باشد . مثل اینکه ما اول غذا بلند می گوییم بسم الله ارحمن الرحیم . و هنگام آمدن اسم پیامبر صلوات می فرستیم .باید این شعائر را پاس داشت .

〖از بیانات حجت الاسلام عالی〗