«بسم الله الرّحمن الرّحیم»
علامه طباطبایی(رحمه الله تعالی)：
از آنجا که هر رزقى و هر چیزى خالص براى خدا است، پس هر چیزى که او افاضه کند، و هر رزقى که او بدهد عطیه‌اى است بدون عوض، و بدون اینکه چیزى در مقابلش گرفته باشد، براى اینکه هر چیزى در مقابل بخشش خدا فرض شود خود آن مقابل و عوض هم از خدا است.
مثلا اگر عبادت را عوض نعمت‌هاى خدا فرض کنیم، آن نیز با توفیق خدا و اعضا و جوارحى است که او براى ما درست کرده، پس ما حقى بر او پیدا نمى‌کنیم، تا آن حق عوض نعمت‌هاى او قرار گیرد، پس احدى نیست که حقى بر خدا داشته باشد مگر حقى که خود خدا بر خود لازم شمرده، هم چنان که در مورد رزق فرموده:
” وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها”
این عهده‌گیرى را کسى بر خدا واجب نکرده، خود او است که رزق هر جنبنده‌اى را به عهده گرفته است.
ترجمه تفسیر المیزان؛ ج3؛ ص 218