در کتاب «مناقب» مى نویسد: زهرى گوید: سعید بن مسیّب گوید:

در مراسم حجّ چنین متعارف بود که تا امام سجّادعلیه السلام از مکّه خارج نمى شد مردم خارج نمى شدند، سالى من در خدمت حضرتش بودم، امام علیه السلام از مکّه خارج شد و من نیز به همراه آن حضرت خارج شدم.
حضرت در یکى از منازل فرود آمد، دو رکعت نماز خواند و در سجده به تسبیح پروردگار مشغول شد. هیچ درخت و کلوخى در اطراف نماند مگر آنکه با آن حضرت تسبیح گفتند.
من از تماشاى این صحنه وحشت کردم، حضرت سر از سجده برداشت و فرمود:
اى سعید! آیا ترسیدى؟
عرض کردم: آرى، اى فرزند رسول خدا!

فرمود: هذا التسبیح الأعظم ؛
این تسبیح بزرگى است.



?المناقب،ج4،ص136
?بحار الأنوار،ج46،ص37، ح 33
#حدیث_روز