ترک نماز

ترک نماز، قطع رابطه کردن با آفریدگار هستى است و این در دنیا و آخرت، عواقب تلخى دارد. در قیامت، اهل بهشت از دوزخیان مى ‏پرسند: چه چیز شمارا روانه جهنّم کرد؟ یکى از پاسخ ‏هایشان این است که ما پابند به نماز نبودیم: «لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ» (مدّثر،43)


در جایى دیگر، به نمازگزارانى که نسبت به نمازشان سهل انگار و بى ‏اعتنا هستند و گاهى مى‏ خوانند و گاهى نمى‏ خوانند، مى ‏گوید: واى بر آنان: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلّینَ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ» (ماعون،5)


رسول خدا صلى الله علیه وآله فرموده است: «مَنْ ترک الصّلاة مُتعمّداً فَقَد کَفر» (محجة البیضاء، ج1، ص301) هر که از روى عمد و با توجّه نماز را رها کند، از اسلام خارج شده و کافر است.


و نیز فرموده است: «بَیْنَ الْعَبدِ وَ بَیْنَ الکُفرِ تَرْکُ الصَّلاةِ» (نهج الفصاحه، ج1098) مرز میان اسلام و کفر، چیزى بیش از رها کردن نماز نیست.