تربیت را می توان به مثابه کوهنوردی در نظر گرفت. در تربیت هر فردی به دنبال نیل به قله های علم ، معرفت و اخلاق است و در کوهنوردی به دنبال دست یافتن به قله های رفیع مادی. لذا برای شناخت الزامات تربیت می توان بر کوهنوردی توجه ویژه نمود. یکی از مهمترین الزامات تربیت، توجه به ضرورت خودسازی گروهی می باشد. چنانچه در روایات نیز به این مسئله توجه شده است. نقل شده است که لقمان(علیه السلام) در یکی از سفارش های خود به فرزند خود فرمودند : یا بُنَیَّ، الرَّفیقَ ثُمَّ الطَّریقَ « فرزندم ابتدا دوست خوب پیدا کن و سپس طی طریق کن.» ضرورت دوست و همراه در مسئله تربیت را می توان در مثال بالا مشاهده نمود.