تدبری در معنای “رب” در آثار علامه عسکری

در سال نهم هجرى، «عدى» پسر «حاتم طایى» که مسیحى مذهب بود به خدمت پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله و سلّم رسید و پس از مذاکراتى اسلام را پذیرفت.

عدى در این دیدار، به گردنش صلیبى از طلا داشت. رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: بتى را که به گردن آویخته‏ اى به دور انداز. «عدى» صلیب را از خود دور کرد و از محضر آن حضرت خارج شد.

در ملاقات دومى که عدى با پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله داشت، شنید که ایشان این آیه را قرائت می فرمایند:

اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ {توبه 31}

«یهود و نصارى به جاى خداوند، پیشوایان دینى خویش را ربّ خود قرار دادند!»

️عدى عرضه داشت: ما پیشوایان دینى خود را عبادت نمی کردیم! رسولاکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود:
«آیا ایشان حلال خدا را، حرام نمی کردند و حرام او را حلال نمی کردند، و شما نیز بی چون و چرا از آنان پیروى نمی‏کردید؟»

در این حادثه تاریخى، پیامبر خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم اشاره دارند به اینکه به چه شکل پیشوایان دینى در متن شریعت دخالت کرده‏ اند و قوانین بشرى بر اساس امیال و هواهاى مختلف، جایگزین قوانین الهى شده است.

پیشواى بزرگ روحانى مسیحیّت کنونى، پولس می گفت: اینک من به شما می گویم اگر مختون {ختنه کنید} شوید، مسیح براى شما هیچ نفعى ندارد.
مسیحیان هم پذیرفته ختنه نکردند. و یا می گفت: شراب بخورید، جایز و رواست، دین اجازه می دهد! آنها نیز می پذیرفتند.
در اینجا بود که مسأله رب قرار دادن پیشوایان دینى پیش آمد.


بنابراین درگیرى انبیا بدین جهت بوده که بشر، فقط تحت ربوبیّت حقّ متعال قرار گیرد، و تنها فرمان او را بپذیرد، و حلال و حرام و ممنوع و روا را از او بگیرد. تمام روح و محتواى دین نیز جز این، چیز دیگرى نمی تواند باشد.





?نقش ائمه دراحیای دین ص43 ج 1
#حدیث_روز