مفضل بن عمر می‏ گوید:
از امام صادق (علیه‌السلام) شنیدم که می‏ فرمود:
از مطرح شدن بپرهیزید (در آخر الزمان همه سعی در تبرج و مطرح شدن و دیده شدن دارند) که امام شما سالیان متمادی غائب خواهد شد و شما در بوته‏ ی آزمایش قرار خواهید گرفت.
خواهند گفت: مُرده، از دنیا رفته، معلوم نیست در کدام وادی گام نهاده! از دیدگان مومنان سیل‏ اشک برای او (از درد هجران و شماتت دشمنان) سرازیر خواهد شد. شما نیز همانند کشتی که دستخوش امواج کوه پیکر دریا شود، دستخوش امواج حوادث خواهید شد. از این طوفان‌ها و بحران‌ها جز کسانی که خداوند از آنها پیمان گرفته، بذر ایمان در دلشان کاشته، و با روحی از خود تأییدشان کرده، رهایی نمی‏ یابند. آنگاه دوازده پرچم مشابه به اهتزاز درآید که معلوم نمی ‏شود کدامیک از کجاست؟
مفضل می ‏گوید: من به شدت گریستم.

امام صادق علیه‌السلام فرمود:
چرا گریه سر دادی؟! گفتم چگونه گریه نکنم؟ در حالی که می ‏فرمایید: دوازده پرچم مشابه خواهد بود که از یکدیگر شناخته نخواهد شد، پس ما چه خواهیم کرد؟ به کجا خواهیم رفت؟!

امام علیه‌السلام به نور آفتابی که از روزنه وارد اطاق شده بود نگاه کرد و فرمود: این نور خورشید را می‏ بینی؟ گفتم: آری، فرمود:
«والله لامرنا ابین من هذه الشمس».
به خدا سوگند، امر ما از این خورشید روشن‏تر است.


?کمال الدین، ص347