ایمان، نقطه اتکاء بشر

اولین چیزی که انسان را با حیوان فرق می‏گذارد این است که زندگی وی اجتماعی است، زندگی اجتماعی‏ سبب شده که انسان از وجود دیگران بهره ‏های بی حساب ببرد و به همین دلیل‏ وظایف و تکالیفی در برابر جامعه که در سایه وی بهره بی حساب می‏برد به‏ عهده دارد. آنجا که پای انجام وظایف و تکالیف اجتماعی است دیگر غریزه‏ و طبیعت حکمفرما نیست و آن سهولت و آسانی و بلکه لذت و بهجتی که در انجام کارهای طبیعی هست در اینجا وجود ندارد، در اینجا بشر فقط سنگینی‏ بار وظیفه و تکلیف را روی دوش خود احساس می‏کند، بالاتر اینکه احساس‏ می‏کند که انجام وظیفه و تکلیف در بسیاری از موارد بر خلاف طبیعت و میل‏ و غریزه شخصی است، وظیفه از او راستی و امانت و فداکاری و انصاف و عدالت و تقوا و عفت و پاکدامنی می‏خواهد و طبیعت شخصی وی بر عکس حکم‏ می‏کند که برای جلب لذت و منفعت شخصی دروغ فضایل راضی سازد بتواند از عهده بر آید . این نقطه اتکاء همان است که “ایمان” نامیده می‏شود.


#حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)