اى خفتگان خانه‌های تنهایى
امیرالمؤمنین امام على علیه‌السلام در بازگشت از صفّین و هنگام نزدیک شدن به گورستان کوفه فرمودند
«یا أهلَ الدِّیارِ المُوحِشَةِ، و المَحالِّ المُقفِرَةِ، و القُبورِ المُظلِمَةِ، یا أهلَ التُّربَةِ، یا أهلَ الغُربَةِ، یا أهلَ الوَحدَةِ، یا أهلَ الوَحشَةِ، أنتُم لَنا فَرَطٌ سابِقٌ، و نَحنُ لَکُم تَبَعٌ لاحِقٌ، أمّا الدُّورُ فَقَد سُکِنَتْ، و أمّا الأزواجُ فَقَد نُکِحَتْ، و أمّا الأموالُ فَقَد قُسِمَتْ.
هذا خَبَرُ ما عِندَنا فَما خَبَرُ ما عِندَکُم ؟ ـ ثُمَّ التَفَتَ إلى أصحابِهِ ـ فقال : أما لَو اُذِنَ لَهُم فی الکَلامِ لأَخبَرُوکُم أنَّ خَیرَ الزّادِ التَّقوى
اى خفتگان خانه‌های تنهایى، و جاهاى خشک‌وخالی، و گورهاى ظلمانى!
اى خاک‌نشینان، اى ساکنان دیار غربت، اى تنهایان، اى بى همدمان
شما پیشروان مایید که جلوتر از ما رفتید و ما نیز در پى شما آمده به شما خواهیم پیوست.
در خانه‌های شما، کسانِ دیگر جاى گرفته‌اند و همسرانتان شوهر کرده‌اند و اموالتان تقسیم شده است. این خبرى است که ما داریم؛ شما چه خبر دارید؟
امام سپس رو به یاران خود کردند و فرمودند
بدانید که اینان اگر اجازه سخن گفتن داشتند، به شما خبر می‌دادند که : بهترین ره‌توشه، تقوا است
?? منبع
نهج البلاغه، حکمت 130
ای خفتگان خانه تنهایی
