حجت‌الاسلام‌والمسلمین میرباقری: 

“اولیای خدا که پرچمداران حرکت‌ها‌ی بزرگ بودند خلوت‌هایی با خدای خود داشتند. در آن خلوت‌ها می‌گرفتند و به جامعه می‌دادند. دلیل اینکه خداوند متعال به وجود مقدس پیغمبر اسلام(ص) خطاب می‌کند:
«قُمِ الَّیلَ إِلا قَلِیلاً. نِّصفَهُ أَوِ انقُص مِنْهُ قَلِیلاً. أَوْ زِدْ عَلَیهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِیلاً… إِنَّ لَکَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلاً»،
این است که آن تلاش عظیم روز، آن ماموریت های عظیم اجتماعی و ماموریت‌های الهی که حضرت داشتند بیداری شب را می‌طلبد.

کسی که شب خوبی ندارد، روز خوبی هم ندارد! کسی که شب را به بطالت بگذراند، روز هم هرکاری کند بطالت است. کسانی که شب‌زنده‌دارند، در روز هم بیدار و زنده‌اند. زنده بودن در حیات روز، در گرو بیداری و احیای شب است. با احیای در شب، انسان به حیات در روز می‌رسد…
لذا همه بزرگانی که متصرف بودند، این حالات را داشتند؛ هم قبل از اینکه به زمان مأموریت اصلی خود برسند و هم بعد از مأموریت خود خلوت داشتند؛ از جمله حضرت امام(ره) که خلوت های فراوانی قبل از رسیدن به این مناصب اجتماعی داشتند…
ما در این سه ماه (ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان) هر قدر هم که اشتغال داشته باشیم، به اندازه‌ای که ماموریت‌مان بزرگ‌تر است، باید خلوت‌های بهتری داشته باشیم تا بتوانیم ماموریت‌ها را بهتر انجام دهیم. به تعبیر دیگر ما باید با یک دست از بالا بگیریم و با دست دیگر منتشر کنیم. آن دستی که رو به بالا بلند می‌شود در خلوات انسان است؛ مخصوصاً خلوات این سه ماه.”