اهمیت و فضیلت شناختِ امام، و انتظار فرج
وَ سَأَلَهُ علیه السلام أَبُو بَصِیرٍ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً - بقره 268 مَا عَنَى بِذَلِکَ
فَقَالَ علیه السلام مَعْرِفَةَ الْإِمَامِ وَ اجْتِنَابَ الْکَبَائِرِ وَ مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ فِی رَقَبَتِهِ بَیْعَةٌ لِإِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً وَ لَا یُعْذَرُ النَّاسُ حَتَّى یَعْرِفُوا إِمَامَهُمْ فَمَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ یَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ فَکَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ کَمَنْ قَاتَلَ مَعَهُ ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ وَ اللَّهِ کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله.
ابو بصیر از امام صادق علیه السلام سؤال کرد که منظور از این آیه چیست «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً - و آنکه به او حکمت داده شود، بی تردید او را خیر فراوانى داده اند/ بقره 269!
امام علیه السلام فرمود منظور از حکمت معرفت و شناخت امام است و دوری از گناهان کبیره.
و هر کس بمیرد و بر گردنش بیعتِ امامى نباشد به مرگ جاهلیت مُرده است. و عُذر مردم پذیرفته نمی شود تا اینکه امام شان را بشناسند در نشناختن امام شان عذری ندارند
پس هر کس بمیرد و به امام خویش عارف باشد، پیش افتادن یا عقب افتادن این امر ظهور او را زیانى نخواهد رساند.
و همچون کسی است که همراه با قائم علیه السلام در خیمه اش باشد.
راوى گوید؛ امام مختصرى درنگ نمود و سپس فرمود: نه، بلکه مانند کسى است که همراه قائم علیه السلام بجنگد، و باز فرمود: نه، بلکه به خدا قسم مانند کسى است که در همراهی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به شهادت رسیده باشد.
?? منابع
أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص 459
بحار الأنوار (ط - بیروت) ج 27 ص126
اهمیت و فضیلت شناختِ امام، و انتظار فرج
