امیر المومنین علیه السلام و پیروانش از صالحین هستند.

عاصم بن حمید، از ابو بصیر نقل می‌کند که: شنیدم امام محمد باقر علیه السلام می‌فرماید:
«إِن تَتُوبَا إِلَی اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِن تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ»[1]
منظور از صالح المؤمنین همانا امیر المؤمنین علی علیه السلام است. [2]


?[1]سوره تحریم،4
?[2]تفسیر قمی، ج 2، ص 361

محمد بن عباس، در این خصوص پنجاه و دو حدیث را از خاصّه و عامّه نقل می‌کند و از جمله آن روایات این است که: جعفر بن محمد حسینی، از عیسی بن مهران، از مخوّل بن ابراهیم، از عبد الرحمن بن اسود، از محمد بن عبد الله بن ابی رافع، از عون بن عبد الله بن ابی رافع نقل می‌کند:
چون روزی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در آن از این دنیا رحلت کردند، فرا رسید، ایشان از هوش رفتند سپس به هوش آمدند، در حالی که من گریه می‌کردم و دستان ایشان را می‌بوسیدم و می‌گفتم: ای رسول خدا! بعد از شما، من و پسرم چه کسی را داریم؟ فرمود: بعد از من خدا را داری و جانشین من، صالح المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام را.


?تأویل الآیات،ج 2،ص 698،ح 1

سعید بن یربوع، از پدرش، از عمار بن یاسر - که خدا از او خشنود باد - نقل می‌کند:
شنیدم علی بن ابی طالب علیه السلام می‌فرمود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا فرا خواند و فرمود: می‌خواهی تو را بشارت دهم؟ عرض کردم: آری ای رسول خدا! و شما همیشه به خیر و نیکی بشارت می‌دهید. فرمود: خداوند در خصوص تو آیه ای نازل کرد. فرمود: عرض کردم: ای رسول خدا! آن چیست؟ فرمود: با جبرئیل قرین شدی؛ سپس خواند: «وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ»؛ تو و مؤمنین اهل بیتت صلوات الله علیهم اجمعین، همانا صالحین هستید.


?تأویل الآیات،ج 2،ص 698،ح 2