پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم درباره على علیه السلام فرمود:
لایحجبه عن اللَّه حجاب وهو السرّ والحجاب.
هیچ چیز بین او و خدا حجاب نمى شود و حایل نمى گردد، و او خود حجاب و سرّ الهى است.
پس امام نور خداوندى و سرّ الهى است و وابستگى اش به این جسد عارضى است.

و دلیل آن فرمایش حق تعالى است:
«واَشْرَقَتِ الاَرْض بنُور رَبّها» [1]،
در تفسیر آن فرموده اند:
«ربّ الأرض» یعنى صاحب، مالک و اختیاردار زمین، و آن امام علیه السلام است که به نور او زمین روشن گشته است، و او نور خداست که در تاریکى‌ها درخشیده و همه عالم را نورانى کرده است.
موافق همین تفسیر روایت پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم است که فرموده اند:
براى خورشید دو جهت است، یک جهت آن به طرف اهل آسمانها است و بر آن نوشته شده است: «اللَّه نور السماوات» خداوند روشنى بخش آسمان‌ها است.
و یک روى دیگرش به طرف اهل زمین است و بر آن نوشته شده:
«علیّ نور الأرضین»
على روشنائى زمین است.
پس امام با تمام خلق است و از آنها غایب نیست، مردم از او پنهان نیستند بلکه آنها از دیدار او در حجابند، زیرا دنیا نزد امام علیه السلام مثل سکّه اى در دست انسان است که هر طور بخواهد مى تواند در آن تصرّف کند.

و از آن بزرگواران علیهم السلام روایت شده است که فرموده اند:
إنّ اللَّه یعطی ولیّه عموداً من نور، بینه وبینه، یرى فیه سائر أعمال العباد کما یرى الانسان شخصه فی المرآةمن غیر شکّ.

خدا ستونى از نور به ولىّ خود عطا مى کند که بین او و خلق است و در آن همه اعمال بندگان را مشاهده مى کند همانطور که شخص خودش را در آینه مى بیند. [2]


?[1]سوره زمر، آیه 69
?[2]مشارق الأنوار: ص139 و 140