استثناهای احکام مسافر چیست؟

1. کسى که «براى کار حرام» سفر کند یا اینکه «خودِ سفرش حرام باشد»، باید نماز را تمام بخواند و روزه‌‏اش را اگر ماه رمضان بود، بگیرد. برای سفری که فی نفسه حرام است، این مثالها را می‌توان ذکر کرد: سفر برایش ضرر داشته باشد؛ زن بدون اجازۀ شوهر سفر برود (در غیر سفر واجب)؛ سفر فرزندی سبب اذیت پدر و مادر شود (در غیر سفر واجب).
2.کسى که شغل او سفر باشد، مانند راننده و خلبان، در غیر سفر اول باید نماز را تمام بخواند و روزه‏‌اش را اگر ماه رمضان است، بگیرد و در سفر اول، اگرچه طول هم بکشد، نمازش شکسته است.

3. کسى که شغلش سفر نیست، ولى محل کارش در شهر دیگرى است و همواره در محل خود و آن شهر رفت و آمد می‌‏کند، مثل پیشه‏‌وران سیّار یا معلمانى که محل کارشان ثابت نیست یا کارگرانى که برای کار به شهر دیگرى‏ سفر می‌کنند، نمازشان تمام است و روزه‌‏شان را باید بگیرند. البته، امام خمینى(ره) در این باره می‌‏فرماید: «نمازشان را شکسته بخوانند و روزه‌شان را نگیرند.»
4. مسافرى که قصد دارد ده روز پشت سرِهم در یک محل بماند، باید نمازهاى خود را در آن محل، تمام بخواند و روزه‌‏اش را اگر ماه رمضان است، بگیرد.

5. کسى که بعد از رسیدن به هشت فرسخ یا بیشتر، سى روز در محلى بماند و مردّد باشد که می‌ماند یا می‌رود، باید نماز را شکسته بخواند؛ ولى پس از سى روز باید نماز را تمام بخواند و اگر ماه رمضان است، روزه‌‏اش را بگیرد.