از خاطرات زیارت امام رضا علیه‌السلام
بخش زیبایى از حیات طیبه او به سفرهاى مشهد تعلق دارد. چرا که پایان ماه و اول ماه بعد خود را به مشهد مى‌رساند.
مى‌گفت: اگر جسم با دو روز حمام نرفتن بو مى‌گیرد، روح با یک نیت بد سیاه و کدر مى‌شود. به همین خاطر به امام رضا(علیه السلام) پناه مى‌برد. که در زیارت یکشنبه حضرت زهرا(علیه السلام) آمده است: «انا قد طهرنا بولایتهم»؛ ما با ولایت آنان تطهیر مى‌شویم.
مى‌گفت: زیارت امام رضا(علیه السلام) مثل حمام است. و با این نیاز به درگاه امام(علیه السلام) مى‌شتافت.
روزى یکى از مریدان مشهدى گفته بود: بیایید منزل ما خالى است. ایشان از آدرس خانه آن جوان پرسید و پاسخ شنید که مثلا: نخ ریسى! فرمود: دور است. من جایى دور و بر حرم مى‌خواهم. پرسیدند: چرا این‌قدر نزدیک؟ فرمود: آخر آلوده‌ها لب حوض مى‌نشینند!
آن قدر یقین به رافت و دست گشایش‌گر آقا داشت که وقتى گدایى در نزدیکى حرم امام رضا(علیه السلام) از او چیزى خواست، با آن همه دست و دل‌بازى محل نگذاشت و اعتنایى به او نکرد.. و وقتى اصرار فقیر را دید، فرمود: بى‌سلیقه‌اى! آدم در کنار دریا از یک پیت حلبى آب نمى‌خواهد!
منبع: مشهور آسمان(خاطراتی از استاد علی صفایی حائری)
