اذن ورود ابوالطیب از امام زمان (عج) برای ورود به حرم امام عسکری (علیه السلام)


محمد بن جریر طبرى در کتاب «دلائل الامامة» مینویسد: این روایت را من از روى نسخه اصل بخط استاد ابو عبد اللَّه حسین بن عبید اللَّه غضائرى که نوشته بود:خبر داد بما ابو الحسن على بن عبد اللَّه کاشانى از حسین بن محمد از یعقوب بن یوسف نقل می کنم.

شیخ طوسى در کتاب «امالى» از ابو محمد فحام و او از ابو الطیب احمد بن محمد بن بطه که عادت داشت هنگام زیارت داخل مرقد منور نمی شد و از بیرون ضریح زیارت می کرد روایت نموده که ابن بطه گفت: روز عاشورا موقع ظهر که آفتاب در منتهاى شدت گرمى و راه‏ها از راهگذر خلوت بود و از مردم نااهل و بد کار شهر وحشت داشتم، قصد زیارت امام حسن عسکرى علیه السّلام نمودم، تا بدیوارى که سابقا از آنجا ببستان می رفتم رسیدم. در آنجا دیدم مردى پشت سر من دم در نشسته و گوئى در دفترى نگاه می کند.

او با لحنى که شبیه آهنگ حسین بن على بن ابى جعفر بن الرضا بود بمن گفت:ابو طیب! کجا می روى؟
من پیش خود گفتم: این همان حسین است که بزیارت برادرش (امام حسن عسکرى) آمده است.
لذا گفتم: آقا! می روم از بیرون ضریح زیارت میکنم سپس خدمت شما میرسم و شرائط ادب و احترام بعمل مى ‏آورم.
گفت: اى ابو طیب! چرا داخل حرم نمیشوى؟
گفتم: خانه مالک دارد و من بدون اجازه صاحب خانه داخل نمی شوم.
گفت: اى ابو طیب! با اینکه تو از دوستان حقیقى ما هستى چطور ممکن است تو را از آمدن بخانه منع کنیم؟!
با این وصف من پیش خود گفتم میروم و از بیرون ضریح زیارت میکنم و این حرف را از وى نمى ‏پذیرم.

سپس نزدیک در حرم مطهّر آمدم دیدم هیچ کس نیست. کار بر من مشکل شد، ناچار رفتم نزد مردى از اهل بصره که خادم حرم بود و او در حرم را گشود و داخل شدم.

وى خبر ابو محمد فحّام می گوید از ابو طیب پرسیدم: مگر رسم شما این نبود که داخل حرم نمیشدى پس چطور این بار رفتى؟ گفت: بمن اجازه دادند ولى شما بى‏ اجازه میروید.

? مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، ص: 749

#حدیث_روز