تصاویری از زندگی حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها)

احترام به پدر


زندگی حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها) سراسر عشق به رسول الله بود و ایشان به شدت به پدر احترام می‌گذاشتند: پیوسته دست پدر را می‌بوسیدند، تمام قد به احترام پدر از جا برمی‌خاستند و به گرمی از آن حضرت استقبال می‌کردند. عایشه گوید: «هیچکس را ندیدم که کلام و سخنش شبیه‌تر از کلام و سخن فاطمه به سخن رسول خدا باشد. او هرگاه بر پیامبر وارد می‌شد، به او خوش آمد می‌گفت، دستانش را می‌بوسید و او را در جایگاه خود می‌نشانید. هرگاه نیز پیامبر بر او وارد می‌شد، فاطمه برمی‌خاست، به او خوش آمد می‌گفت و دستانش را می‌بوسید.»
هرگاه پیامبر(صلی الله علیه وآله) از سفر باز می‌گشتند، اول بر حضرت فاطمه(سلام الله علیها) وارد می‌شدند. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) نیز از جای برمی‌خاستند، پدر را در آغوش می‌گرفتند و پیشانی پدر را می‌بوسیدند.

آن روزی که آیۀ احترام به پیامبر(صلی الله علیه وآله) را پروردگار نازل کرد، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به سبب احترام فوق العاده‌ای که به پدر می‌گذاشتند، دیگر از کلمۀ پدر صرف نظر کردند و به آن حضرت، رسول الله می‌گفتند. اما پیامبر(صلی الله علیه وآله) او را از چنین خطابی نهی کردند و فرمودند: «دخترم، این آیه دربارۀ تو و خانواده‌ات نازل نشده است؛ تو از من هستی و من از تو هستم. این آیه خطاب به ستمکاران و اهل غرور و تکبّر نازل شده است. تو به من پدر بگو؛ زیرا این، برای قلب و روح من دوست داشتنی‌تر است و خداوند را بیشتر خشنود می‌کند.»
روزی پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر حضرت فاطمه (سلام الله علیها) وارد شدند تا به او اطلاع دهند که حضرت علی(علیه السلام) از او خواستگاری کرده است. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) برخاستند و ردای پدر را گرفتند و نعلینِ ایشان را از پا درآوردند و آب برای ایشان آوردند. سپس، دستها و پاهای پیامبر(صلی الله علیه وآله) را شستند.

بی شک، این درس اخلاقی از زندگی حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها) عمومیت داشته و هیچگاه اختصاص به زن یا مرد، بزرگ یا کوچک و مسلمان یا غیرمسلمان ندارد.