خیلی خوبه از تجارب هم استفاده کنیم.
دوست 34 ساله دارم که مادر سه و نیم فرزند، و فارغ التحصیل مهندسی شیمی از دانشگاه علم و صنعت با معدل بسیار خوب است که در خاطرات خود نوشته:
ازدواج که کردم دنبال هدف زندگیم می گشتم تا این که به سخنان یکی از شهدای بزرگواری برخوردم که سخت ترین کار انسان، تشخیص تکلیف است
خلاصه با مطالعه و مشورت و تفکر به این نتیجه رسیدم که تکلیف من در حال حاضر فرزند آوری است
با همسرم در این زمینه کاااااااااملا هم عقیده بودم
وقتی دختر اولم به دنیا آمد مورد توجه همه فامیل بود
وقتی دو سال بعد دومی رو باردار شدم همه جاخوردن . ولی گفتن می خواد دو تا پشت هم بیاره و راحت شه!
وقتی دو سال بعد سومی رو باردار شدم خانواده همسرم تا چند ماه با ما قطع رابطه کردن و خانواده خودم هم به خاطر شرایط جسمیم خیلی توبیخم کردن
من تالاسمی مینور هستم و کم خونی معمول همه خانمها رو هم دارم طوری که دوره بارداری رو با کپسول اکسیژن طی می کنم و انصافا هم بسیار سخت می گذشت
فرزند سومم در یک سال و نیمگی مریض شد و چند ماه درگیر بودیم.
این موضوع و مخالفت اطرافیان باعث شده بود که همسرم به هیچ وجه به فرزند بعدی فکر نکند
در این مدت خیلی باهاشون صحبت کردم، خیلی دعا و توسل کردم
تا این که ماه رمضان رضایت دادن و الان که فرزند سومی دو سال و نیمه اس چهارمی رو باردارم
البته هنوز هییییییچ کس خبر ندارد
خانواده خودم نگران سلامتی خودم هستن و خانواده همسرم نگران کار و معیشت و هزینه زندگی
هر دو طرف رو درک می کنم اما من مکلف به انجام وظیفه ام هستم
خدا رو شکر بچه هایی سالم و شاد و مستقل دارم
آقا در یکی از سخنرانیهاشون فرمودن که تربیت فرزند یک سیستم است که در خانواده جریان پیدا می کنه و لازم نیست برای تک تک فرزندان اصول تربیت جداگانه پیاده بشه
من این موضوع رو با گوشت و خونم درک کردم.
به اونهایی که از هزینه و خرج زندگی می ترسن می گم مگه روزی همین یک بچه دست شماست که ازبعدیها می ترسید؟ روزی بچه دست خداست
به اونهایی که از تربیت کردن می ترسن می گم شما اگر یک فرزند رو بتونی درست بار بیاری ده تا رو هم می تونی . خودت رو دست کم نگیر
به اونهایی که از حوصله برای بچه می گن می گم که باور کنید بچه های بعدی مستقل ترند و کمتر وابستگی دارن.
و اینکه، وقتی برادرهای سُنی ما به ساده ترین شکلها ازدواج می کنن و تعداد بچه های زیادی
دارن، یه وقت شرمنده مولا علی نشین.
