آیه‌ای که فقط نیمۀ اولش را بلدیم.
یه آیۀ قرآن هست، که نیمۀ اولش رو همه شنیدیم و بلدیم:
? اُدْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ… (غافر/60)
مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را
این قسمت از آیه رو همه بلدیم، چون پُر از لطف و مهربانی است. معمولاً همۀ ما، هرچی آیۀ محبت‌آمیز هست بلدیم.
امّا بقیۀ این آیه رو خیلی‌ها بلد نیستند.
چرا؟
چون بقیۀ آیه، از عظمت خدا صحبت می‌کنه، و می‌فرماید:
? …إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ (غافر/60)
کسانی که نسبت به عبادتِ من تکبّر ورزند، به زودی با کمال ذلّت و خواری داخل جهنم خواهند شد.
حالا دوباره به معنای این آیه توجّه کنیم:
خدا ابتدا می‌فرماید:
✅ «دعا کنید، و مرا بخوانید، من جوابتان را می‌دهم.»
بعد بلافاصله می‌فرماید:
«کسانی که تکبّر کنند، و درِ خانه‌ی من نیایند، و از من چیزی نخواهند، اگر دیگران را عادی به جهنّم می‌برم، اینها را به خاطر تکبّرشان، با ذلّت و خواری به جهنّم می‌برم.»
در واقع معنای خیلی سادۀ آیه این میشه:
«بنده‌ی من! من خدایِ تو هستم، که دارم به تو میگم منو صدا بزن تا جوابت رو بدم. اونوقت تو اصلاً اعتنایی نمی‌کنی، و داری میری؟!»
این نوع برخود، نشانۀ تکبّرِ انسان نسبت به خداست.
یه مثالِ خیلی ساده:
? فرض کن رفتی مجلس ختم، و یه بچه سینیِ خرما رو جلوی شما گرفته و میگه:
«بفرمایید».
بی‌اعتنا از کنارش رد نمیشی، چون بی‌ادبی حساب میشه. هرچند طرف مقابلِ شما یه بچّه است.
اگر هم خرما نخوای، برمی‌گردی میگی:
«خیلی ممنون. میل ندارم. تشکر.»
بالاخره یه جوابی میدی!!
حالا خداوندِ عالم، با اون همه عظمت و جلال، اومده جلوی شما و می‌فرماید:
«بندۀ من! از من چیزی بخواه، تا بهت بدم!»
اما تو بی‌اعتنا داری رد میشی؟
یعنی داری نسبت به خدا تکبّر می‌کنی؟
محبّت خدا رو پس می‌زنی؟؟!
بی‌نیازیِ خودت رو اعلام می‌کنی؟
خدا هم با کسی شوخی نداره. کسی جلوش تکبّر بکنه، با ذلّت و خواری می‌برتش جهنّم.
اصلاً میدونی چرا انقدر روی تعقیباتِ بعد از نماز تاکید شده، و میگن نماز بدون تعقیبات بالا نمیره؟
چون در روایت داریم که مومن بعد از هر نمازی یک دعای مستجاب داره.
یعنی خدا بعد از هر #نماز به تو می‌فرماید:
«بندۀ من! نماز خوندی؟ از من حساب بردی؟ امر منو اجرا کردی؟ احسنت! حالا تو یه دعای مستجاب پیش من داری، از من بخواه تا به تو بدم.»
بعد یه دفعه‌ای خدا نگاه می‌کنه، می‌بینه که بنده‌اش بدون اینکه چیزی بخواد، داره از سر سجّاده بلند میشه و میره!
این کار معنایش چیه؟
آیا بی‌اعتنایی به خدا نیست؟
آیا تکبّر و اعلانِ بی‌نیازی از خدا نیست؟
رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود:
خداوند در مورد کسی که بعد از نماز تعقیبات نمی‌خواند، و از خدا چیزی نمی‌خواهد، به ملائکه‌اش چنین می‌فرماید:
«ملائکۀ من، این بندۀ مرا نگاه کنید. امر مرا انجام داد، ولی از من حاجتی نخواست. انگار از من بی‌نیاز است. نمازش را بگیرید و به صورتش بزنید»
✅خلاصه اینکه:
دعا نکردن، و حاجت نخواستن، در جایی که خداوند به ما فرموده «اگر حاجتی بخواهید، جوابتان را می‌دهم»، بی‌ادبی نسبت به پرودگار عالم است.
