آیت الله میلانی؛ مرجع بیدار و از علمای مدفون در حرم رضوی.
(1313 تا 1395ق) (1354ش)
آیت الله سیّدمحمدهادی حسینی میلانی در سال 1313ق، در خاندان فقاهت و اجتهاد، در نجف اشرف متولد شد. ایشان پس از طی مقدمات در نجف، دروس خارج فقه، اصول، فلسفه، کلام، تفسیر، اخلاق و ریاضیات را نزد استادان بزرگ زمان خویش، یعنی شیخ الشریعۀ اصفهانی، میرزاحسین نائینی، سیّدحسین بادکوبه‌ای و سیّدابوالقاسم خوانساری، آموخت و علاوه بر اجتهاد، 1500اجازۀ روایی از علمای مطرح زمانه، دریافت کرد. آیت الله میلانی پس از تشرف به مشهد مقدس و زیارت امام رضا علیه السلام به درخواست مردم و علمای مشهد، در این شهر ماند و در جایگاه مرجع تقلید، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.
ایشان با اوج گیری مبارزات مردم در نهضت ملی شدنِ نفت و پس از آن، قیام امام خمینی(ره)، همگام با ملت ایران به مبارزه با رژیم شاه پرداخت و در حمایت از امام خمینی و نظریات سیاسی ایشان، در پیامی اظهار داشت: «آنچه شما گفته‌اید، گفتۀ همۀ روحانیان، بلکه گفتۀ اولیای خدا و ائمۀ اطهار علیهم السلام است.»
آیت الله میلانی در کنار مبارزات سیاسی و مرجعیت دینی، از تبیین و ترویج دین اسلام و حقّانیت شیعه نیز غافل نبود و در مدت اقامت در مشهد، صدها نفر به دست ایشان، به اسلام گرویدند: از آن جمله، پروفسور بولوین، جرّاح بلژیکی، است که پس از اسلام آوردن نام عبدالله را برای خود برگزید و هم اکنون آرامگاهش در خواجه ربیع مشهد قرار دارد.
ازجمله تألیفات مهم آیت الله میلانی در زمینه‌های فقهی، اصولی، اعتقادی و ادبی، میتوان به قادتُنا کَیف نَعرفُهُم، در نُه جلد دربارۀ زندگانی و فضائل چهارده معصوم علیهم السلام، محاضرات فی الفقه الامامیه، در ده جلد در موضوعات فقهی، تفسیر سورۀ جمعه و تغابن، مختصر الاحکام، حاشیة المکاسب و مناسک حج اشاره کرد.
آیت الله سیّدمحمدهادی میلانی، پس از عمری خدمت و مجاهدت، در آخر رجب1395، همزمان با 17مرداد1354، در مشهد مقدس درگذشت. او را در رواق توحیدخانه، واقع در پشت سرِ مبارک، به خاک سپردند.
