برخی از خویشاوندان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از ایشان پرسیدند:

ای رسول خدا! آیا در روز قیامت، انسان، افراد نزدیک خویش را به یاد می‌آورد؟ فرمود: در سه جایگاه است که هیچ کسی، دیگری را به یاد نمی آورد:
زمانی که شخص در برابر ترازوی اعمال قرار می‌گیرد که تمام توجه او معطوف این است که آیا ترازوی وی سنگینی می‌کند یا خیر، و هنگام گذشتن از صراط است که آیا از صراط گذر خواهد کرد یا خیر، و هنگام تحویل نامه‌های اعمال است که آیا نامه اعمالش در دست راستش خواهد بود یا در دست چپ.
در این سه جایگاه، انسان، همسر و خویشاوند و دوستان صمیمی و فرزندان و پدر و مادر خویش را به یاد نمی آورد و این همان سخن خداوند عزّ و جلّ است: «لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ»، که به دلیل آن همه خطرات عظیم و هولناکی که در آن جا هست، انسان تمام توجهش معطوف خویشتن می‌شود و به دیگری توجه ندارد. از خداوند می‌خواهیم که از رهگذر رأفت و رحمت و لطف خویش، آن لحظات را بر ما آسان و آرام گرداند.



?تفسیر برهان،ج9،ص387،ح3