آیا در دوران غیبت، ما وظیفه ایم هم داریم؟


آیا وجود نازنین امام زمانمان از ما هم انتظار دارند؟

برخی از افراد در دوران غیبت تشرفاتی به محضر حضرت مهدی داشته اند و در این دیدارها ، اماممان نکاتی را بیان فرموده اند که برخی از وظایف ما را مشخص می کند؛ که یکی از آنها حلال خوری است

داستانک
در دامغان در میان سادات محترم شاه چراغی، یک نفر عارف وارسته به نام سید طاهر شاه چراغی بود، که هم واعظ و هم شاعر بوده و به عشق و شیدایی نسبت به امام عصر(عجل الله فرجه) شهرت داشت.
او چهل بار امام زمان (عجل الله فرجه) را در عالم خواب زیارت کرده بود، و این مطلب را در اشعار زیبای خود بیان نموده بود ولی یک وقتی رابطه او با امام عصر(عجل الله فرجه) قطع شد
بسیار ناراحت شده و فریاد جانکاهش از فراق آن حضرت، بلند بود، همواره از عمق جان می سوخت که چرا از او سلب توفیق شده، از ته دل گریه ها و ناله ها کرد تا اینکه پس از یک سال فراق، در عالم خواب به سعادت زیارت آن بزرگوار نایل گردید،
عرض کرد آقا جان!من که سوختم، و نزدیک است از فراقت جان بسپارم، چه شد که ناگهان از من بریدی، و با من قطع رابطه کردی؟ رازش چیست؟ قربانت گردم
امام(عجل الله فرجه) در پاسخ او به این مضمون فرمود: «ای سیّد طاهر!چرا به هر منزلی می روی؟چرا از هر غذایی می خوری؟تو به خانه کسی رفتی که غذایش مشکل داشت و حرام بود، از آن خوردی، نتیجه اش جدایی من از تو شد، سرانجام تا یک سال پاک سازی کردی و آب از دست رفته را به جوی خود باز گرداندی و در نتیجه به مقصود رسیدی

?? منبع
مجله پاسدار اسلام شماره 294 صفحه 15