آوردن فرزندی جدید
معمولاً وقتی خانواده‌ای دخترش را شوهر می‌دهد یا خانواده‌ای دیگر پسرش را همسر می‌دهد، این تصور به وجود می‌آید که یک نفر از خانواده‌شان کم می‌شود. به هر حال، جای خالی‌اش را می‌بینند و دیگر در خانه آنها زندگی نمی‌کند و همین دلیل می‌شود که تصور کنند فرزندی از آنها کم شده است. در صورتی که براساس فرمول رفتار با داماد و عروس مطلب به نحو دیگری است:
داماد + عروس = 2
این فرمول یعنی اینکه با شوهر‌دادن دختر یا همسر‌دادن پسر، فردی از خانواده کم نمی‌شود، بلکه یک فرزند جدید به خانواده اضافه شده است؛ یعنی یک نفر می‌دهی دو نفر پس می‌گیری!
پیوندهای سببی، همان پیوندهایی که مثلاً به سبب ازدواج رخ می‌دهند، پیوندهای مهمی هستند و این پیوندها را خداوند به وجود آورده است؛ یعنی این عروس و داماد و اینکه به واسطه ازدواج فامیل جدیدی به وجود بیاید را خدا در قرآن کریم به خودش نسبت داده است:
و هُوَالَّذی خَلَقَ مِنَ‌الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً.
«اوست که از آب بشرى آفرید و آن را نسب و سبب قرار داد که پروردگار تو قدرتمند است. » (فرقان: 54)
اگر خانواده‌ها به داماد و عروس به عنوان فرزند جدیدی نگاه کنند، مشکلات میان آنها کمتر می‌شود. انسان با فرزندش چگونه رفتار می‌کند؟ چطور به او محبت می‌کند؟ اگر اشتباه کند، با چه روشی او را اصلاح می‌کند؟ در صله رحم با وی چگونه رفتار می‌کند؟ در کمک‌کردن به وی برای بهتر زندگی‌کردن چه رفتاری را پیش می‌گیرد؟ و…
