سکوت
سکوت شعار کسانی است که به چشم بصیرت به حقایق راه را پیدا کرده اند
سکوت کلید راحتی دنیا و آخرت و موجب حفظ از خطا است
در سکوت رضایت نفس و شیرینی عبادت حاصل میشود. صحبت درست از اخلاق پیامبران است و هلاکت خلق به صحبت نادرست است.
پس آنکه قدر گفتن بداند ، بدون ضرورت سخن نمیگوید و آن وقت کلام و سکوتش عبادت خواهد بود.
بعضی از اصحاب پیامبر(ص)این چنین بودند:که سنگی دردهان میگذاشتند و هر وقت میخواستند حرفی بزنند با خود فکر میکردند ,آیا برای خداست؟اگر بود سنگ از دهان بیرون می آوردند و سپس تکلم میکردند، عده ای از اصحابه پیامبر (ص)معمولا ساکت بودند و گاهی، آهی از سینه همانند آدم مغموم میکشیدند و حرف زدن آنان شبیه آدم بیمار بود.
ربیع ابن خثیم این چنین بود. دراوایل هر روز کاغذی پیش خود میگذاشت و هرچه را میگفت در آن مینوشت ، درشب آنچه رانوشته بود مطالعه میکرد و به نفس خود از روی محاسبه میگفت：
آه کم گویان نجات یافتند و ما بسیار گفتیم.

?تحفه های معنوی،334