چگونه اى، ای حذیفه آنگاه که چند عین بر یک عین ظلم کنند

حذیفة بن یمان به امیرالمؤمنین علیه السلام در زمان خلافت عثمان گفت:
به خدا قسم من کلام تو را و معناى آنرا تا دیشب نفهمیدم، آن سخنى که در حره (اطراف مدینه) به من گفتى و آن این بود که فرمودى:
چگونه اى، اى حذیفه زمانى که چند #عین بر یک ظلم کنند؟!
در آن موقع پیامبر صلى الله علیه وآله میان ما بود و ما حقیقت آنرا نمى فهمیدیم تا دیشب که فهمیدم (عین اول) ابوبکر بود که نامش #عتیق بود و سپس #عمر را و ایندو بر تو مقدم شدند و اول اسم آنها عین بود.

حضرت فرمود: اى حذیفه فراموش کردى #عبدالرحمن ابن عوف را که متمایل به عثمان شد (آنگاه که در شوراى شش نفره پس از مرگ عمر، عبدالرحمن به حضرت على علیه السلام گفت: یا على با تو بیعت مى کنم به شرط آنکه به سنت خدا و پیامبر و ابوبکر و عمر رفتار کنى، حضرت فرمود: بلکه به سنت خدا و پیامبر و اجتهاد خودم رفتار مى کنم! سه بار عبدالرحمن پیشنهاد خود را تکرار کرد و حضرت همان جواب را داد، آنگاه به عثمان آن پیشنهاد را کرد، عثمان قبول کرد و او خلیفه شد، گرچه به همین تعهد خود نیز عمل نکرد و بعدا عبدالرحمن به عثمان اعتراض کرد و گفت: اى عثمان از بیعت با تو به خدا پناه مى برم، و عثمان دستور داد او را از مجلس بیرون کردند و تا آخر عمر، عبدالرحمن با عثمان سخن نگفت).

سپس حضرت على علیه السلام فرمود: زود است که به ایشان ملحق شوند عمرو بن عاص و معاویه فرزند جگرخواره پس ایشانند (عتیق و عمر و عثمان و عمرو بن عاص و معاویه و عبدالرحمن) عینهائى که براى ستم بر من اجتماع کرده اند.



?بحارالانوار، ج 41، ص 312