#حدیث مهدوی

امام حسین علیه‏السلام:
فى بَیانِ ما یَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ علیه‏السلام :
وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه‏ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلکِن کَذَّبُوا»؛

در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه‏السلام رخ مى ‏دهد :
برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى ‏ریزد ، تا آن‏ جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مى‏افزاید ، مى‏ شکند . (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى‏ خورند و این معناى سخن خداوند است که :
(و اگر مردمِ آبادى‏ ها ایمان مى ‏آوردند و تقوا پیشه مى‏ کردند ، برکت‏هایى از آسمان و زمین به روى آنان مى‏ گشودیم ، لیکن تکذیب کردند)

منبع : الخرائج و الجرائح ج2 ، ص849