آزمایش های قبل از ازدواج را می شناسید؟


آزمایش‌ های پیش از ازدواج از جمله آزمایش‌های عفونی و ژنتیکی و اعتیاد می‌توانند، نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌ها و سلامت خانواده داشته باشد. پیش از ازدواج، از زوجین آزمایش‌های مربوط به بیماری‌های تالاسمی، عفونی -که امکان انتقال آن از طریق تماس جنسی است-، کم‌خونی و آزمایش ادرار برای رد اعتیاد گرفته می‌شود. در صورتی که فردی واکسن‌هایی مانند کزاز، دیفتری، سرخجه و… را نزده باشد نیز آنها را دریافت می‌‌کند. تمامی این موارد، جزو آزمایش‌های استاندارد و اجباری است. برخی پزشکان نیز توصیه می‌کنند در کنار این آزمایش‌ها، توانایی باروری مردان و زنان بررسی شود. بنابراین توصیه می‌شود حتما پیش از ازدواج، زوجینی که رابطه خانوادگی نزدیک یا سابقه بیماری‌ در آنها وجود دارد، مشاوره ژنتیک داشته باشند. در مشاوره‌های ژنتیک، درخت ژنتیکی از بیماری‌های که در خانواده وجود دارد، کشیده می‌شود. در صورتی که امکان انتقال بیماری به نسل بعدی وجود داشته باشد، توصیه‌ها و آزمایش‌های لازم - از جمله تالاسمی که متاسفانه در کشور ما خیلی شایع است- داده می‌شود تا کودکی با بیماری تالاسمی به دنیا نیاید. همچنین شما می‌توانید طی معاینات متخصص زنان سوالات موردنظرتان را در حضور یکدیگر از وی بپرسید تا مشکلاتی حین ازدواج یا پس از آن برایتان به وجود نیاید.

اطلاعات کافی داشته باشید
لزوم انجام آزمایش‌های پیش از ازدواج در کشورهای دیگر مانند ایران اجباری نیست زیرا اکثر افراد اطلاعات کافی و مورد نیاز را در خصوص این مسائل دارند و حتما قبل از ازدواج به مراکز مخصوص مراجعه می‌کنند تا از لحاظ بیماری‌های هپاتیت C ،B، ایدز و… بررسی شوند تا مشکلی برایشان پیش نیاید. بنابراین به #زوجین توصیه می‌شود حتما 3، 4 ماه پیش از ازدواج به مراکز مربوطه مراجعه کنند و توضیحات و اطلاعات کافی را در خصوص روش نزدیکی، جلوگیری، انتقال بیماری‌ها از طریق تماس جنسی و روش پیشگیری از آنها را فرا بگیرند و همچنین زمان مناسب برای باروری و آمادگی‌های قبل از آن را بدانند.


لزوم انجام آزمایش‌های هورمونی در سنین بالا
اگر زوجین به‌خصوص #خانم‌ها در سن بالا اقدام به ازدواج ‌کنند باید آزمایش‌های روز دوم - آزمایش‌های هورمونی که شامل بررسی کار تخمدان است - انجام شود تا سطح توانایی باروری‌‌شان مشخص شود. اگر توانایی باروری پایین باشد به زوجین توصیه می‌شود زودتر باردار شوند اما اگر توانایی در حد معمول باشد، می‌توانند پس از گذشت یک سال و در شرایط روحی بهتر اقدام به بارداری کنند.