آرزوهای معنوی و روحانی

آدم خداشناس و متقی و سلیم النفس که اهل عقیده و مسلک و شخصیت اخلاقی و معنوی است خود بخود در نظر همه محبوب و محترم است، در عین محبوبیت عظمت و جلال و مهابت‏ دارد و در عین حال هر وقت احتیاج و نیازی پیدا کند همه مردم او را مثل‏ خود و برادر خود می‏دانند، در زندگی و سعادت همه مردم شریک است.

آری‏، نعمتهای مادی محدود و قسمت شده است، اگر انسان محور آرزوهایش حوائج‏ مادی باشد هیچ وقت به آنها نمی‏رسد، زیرا به هر آرزویی که برسد آرزویی‏ بزرگ تر در جلو چشمش نمایان می‏شود، دائما احساس اضطراب و نگرانی‏ می‏کند، اطمینان و رضایت خاطر که رمز سعادت است هیچ وقت برایش دست‏ نمی‏دهد، ولی امور معنوی و روحانی، روح بشر را قانع می‏کند و به او رضایت خاطر و اطمینان می‏دهد. این است که بزرگان گفته ‏اند: مَثل آرزوهای‏ باطل دنیوی مثل آب شور است، نه تنها انسان را سیراب نمی‏کند و رفع‏ تشنگی نمی‏نماید بلکه تشنگی و عطش وی را اضافه می‏کند و شخص بیشتر می ‏آشامد تا آنجا که او را می‏کُشد.


#حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)