وقتی مفهوم غربت را فهم کرده باشی وتلخکامی آن را چشیده باشی ، دیگر تو می مانی و پلکهایی مرطوب ، تو می مانی و قطره‌هایی سرازی…
*امام زمان (ع) غریب است
امام عصر(ع) را«طرید الوحید الغریب»
طرد شده‌ی تنهای غریب - خوانده‌اند.(1)
صاحب ما ناشناخته است ، کسی به عظمت و قدرش آگاه نیست ،کمتر کسی گاه و بیگاه دست به دامان او می‌شود.ولایتش عصمتش و امامتش مورد تعرض تاریک فکران قرارمیگیرد.
یادش از در و دیوار روزگار ما زدوده شده ، کسی سراغش را نمییجوید ، روزها و ساعت‌ها به غفلت از او میگذرد واندکند آنان که به رضای او اهمیت میدهند…
امام عصر(ع) از اهل و دیارش دور افتاده و ساکن تنهای بیابان‌ها شده و اگر چه گاه درمیان ماست ، اما با ما نیست و تنهاست.
امام زمان(ع) تنهایند ، بی‌یاورند ، دور افتاده‌‌اند ، طرد شده‌اند و … غریب !
* امام زمان(ع) یتیم نوازاست…
اگر امام ، پدر شفیق باشد و انیس دم تنهایی ، اگر صاحب الزمان ما خود را «اب رحیم» (2) - پدر مهربان - بخواند ، وقتی دستمان به او نرسد ، چه حسی از یتیمی و بی‌کسی به ما دست می‌دهد ؟
چه دردی با دوری و بی‌خبری او به جانمان می‌افتد ؟
امام حسن عسکری(ع) فرمودند:
سخت‌تر از یتیمی کسی که پدرش را از دست داده ، یتیمی است که از امام زمانش دور افتاده و به او دسترسی ندارد .(3)
آری، این یتیمی سخت‌تر وآزاردهنده‌تراست ، این حس غریب بی‌پدر زیستن و بی پناه نفس کشیدن ،
سوز بیشتری داردما یتیمان،
بهارمان را گم کرده‌ایم ،طراوتمان را گشته‌ایم ونیافته‌ایم ، از گرمای نوازشش محروم شده‌ایم و از گرد قافله‌اش وا مانده‌ایم .
امام عصر (ع) بر ما یتیمان مشفق و دلسوز و نگرانند ،و پناه بخش ما پناه جویانند، و آغوش عشق پدرانه‌شان به رویمان باز !
*امام زمان(ع) همچون کشتی نجات است
_کسی که غرق گرفتاری شده و با تلاطم امواج زندگی دست به گریبان است ؛
کسی که در گرداب اسیر شده و ظلمات ، هیچ سوسویی به چشمش نمی‌رساند، چرا پنجه‌اش را از میان هیاهوی امواج بیرون نمی‌کند تا دستگیری به نجاتش بیاید ، امام عصر(ع) را کشتی نجات بخش دانسته‌اند .
مگر در زیارت این بزرگوار نخوانده‌ای؟
السلام علیک یا سفینه النجاه (4)
.منابع :
1.کمال الدین ، باب 34 ف ح 4.
2. دعای عبرات–ربیع الأنام.
3.مستدرک الوسائل ،ج 17 ، ص317 تا 327.
4. بحارالانوار ، ج101
#مدرسه_علمیه_نرجسیه_سنجان
